უკრაინის ომი ქართული და რუსული ეკლესიების გზავნილებში

თანამედროვე კონფლიქტებს შორის, უკრაინის ომი განსაკუთრებით გამოირჩევა ბრძოლის “არატრადიციული” ხერხებით. ამ პერიოდში გავრცელებულ დეზინფორმაციასა და ფეიკ ნიუსების სიმრავლეზე დაკვირვებით, თამამად შეგვიძლია ვთქვათ, რომ საინფორმაციო სივრცეში მეორე ფრონტი გაიხსნა, სადაც ომის ჰიბრიდული მეთოდებით გრძელდება ბრძოლა. კიბერ შეტევებისა და ტროლების არმიის გარდა, რუსეთის არსენალში კიდევ ერთი გამოცდილი იარაღი ეკლესიაა.

ომის დაწყების დღიდან, რუსი სასულიერო პირები, მოსკოვის პატრიარქ კირილეს მეთაურობით,  გამუდმებით ცდილობენ აგრესორის გამართლებას. თავისთავად, ამაში მოულოდნელი არაფერია; თუმცა, ყველაფერი უფრო საინტერესო გახდება, თუ ამ განტოლებაში (არც ისე) მოულოდნელ ცვლადს - საქართველოს საპატრიარქოს - შემოვიყვანთ.

უკრაინის ომის მიმდინარეობისას, ქართველი და რუსი სასულიერო პირების გამოსვლების ანალიზით, იკვეთება მათ მიერ გავრცელებული გზავნილების მსგავსება. 

პირობითად, ისინი შეგვიძლია სამ კატეგორიად დავყოთ:

• "რუსეთი და უკრაინა მოძმე ერები არიან";

• "კონფლიქტზე საუბრისას, რუსეთის, როგორც აგრესორის, ფაქტორის უგულებელყოფა";

• "ევროპული და მართლმადიდებლური ღირებულებების ურთიერთდაპირისპირებულია".